Możliwe, że...

Ten, tego... Chciałam Wam życzyć wesołych świąt i szczęśliwego Nowego Roku oraz wszystkiego co najlepsze.

Pairing: Kyo x Toshiya

Gatunek: komedia w formie dialogówki

Ostrzeżenia: przekleństwa

- Dzięki Kyo, że pozwoliłeś mi u siebie nocować.

- Cóż, tylko ty potrafisz zatrzasnąć klucze od domu w samochodzie. Razem z kluczami od wozu, Totchi.

- Wybacz..

- Idź już lepiej spać, jakoś nie mam ochoty na oglądanie twojej twarzy o tej godzinie.

- Miły jak zwykle… Dobranoc, Kyo.

***

- Toshiya… Jest pierwsza w nocy. Możesz mi wyjaśnić, co, do ciężkiego chuja, robisz w moim łóżku!?

- Możliwe, że wejdzie do salonu przez okno złodziej, lecz ja się obudzę a on w przypływie paniki walnie mnie lampą!

- Co ty bredzisz? Ej, gdzie z tymi zimnymi stopami!

- Przepraszam, już je zabieram. To mogę tutaj spać?

- Sapać?

- Spać!

- Najpierw podaj powód. A później cię wypierdolę.

- Nie przeklinaj, Kyo.. To nieładne.

- Możliwe, że zaraz rzucę cięższą wiązanką, jeśli nie przestaniesz mnie irytować. A potem cię pobiję i wyrzucę na mróz.

- Możliwe, że Kaoru wsadzi ci gryf gitary w tyłek.

- Przynajmniej będę miał niezłe wibracje… No i czego tak patrzysz? Sam zacząłeś.

- Twoje przemyślenia idzie o kant tyłka rozbić.

- I tak są lepsze niż twoje. No proszę cię.. Kto na próbie zaczął filozofować o tym, że mucha to tak naprawdę szpieg obcych? Przecież to nienormalne.

- …powiedział facet rozdrapujący sobie skórę na scenie.

- To sztuka! Taki ktoś jak ty tego nie zrozumie.

- Możliwe, że nie chcę zrozumieć.

- Możliwe, że nie chcę, byś zrozumiał.

- Możliwe, że zrozumienie wynika z odpowiedniej funkcji procesora.

- Możliwe, że cię popierdoliło.

- Nie, to jest niemożliwe. To już się stało.

- …

- …

- …

- Kyo!

- Czego?

- Zimno mi.

- Zainwestuj w grzejnik. No i czego mnie przytulasz!? Co ja, przytulanka?! Idź do Shinyi, on to lubi.

- Ale Shin jest chudy.. Nie lubię przytulać się do szkieletów.

- …sugerujesz, że jestem gruby?

- Nie, nie. Przecież się jeszcze nie toczysz.

- Toshimasa! Bo cię Kaoru jutro nie pozna!

- To jest bardzo możliwe. Będzie musiał użyć Identyfikatora 4000 do zidentyfikowania moich zwłok.

- Zatopionych w formalinie.

- I wypatroszonych.

- Zmielonych.

- W takim stanie to na pewno nie rozpozna.

- Taka mielonka, że chuj.. mucha nie siada! Zabieraj swój palec spomiędzy moich żeber!

- Więc przestań używać epitetów.

- Nie będziesz mi rozkazywał w moim łóżku…

- Kyo, zmień minę, bo zaczynam się ciebie bać. A najlepiej zafunduj sobie operację, bo to skrzywienie twarzy jest chyba trwałe.

- …

- Wybacz, nie powinienem tak mówić. Jesteś uosobieniem piękna i ideału.

- Zginiesz Hara, oj zginiesz.

- Kiedy ja byłem szczery!

- Jak kobieta w sklepie z ciuchami. „Ależ kochanie.. ja naprawdę nie potrzebuję już żadnej pary butów. Ale mógłbyś mi kupić te kozaki?” Dlatego właśnie nie lubię kobiet.

- Właściwie to ogólnie nie lubisz ludzi.

- Nieprawda, lubię kilka osób. Daisuke, Kaoru, Shinyę…

- Nie wymieniłeś mnie.

- Bo ciebie nie lubię.

- …

- Przestań udawać zawiedzionego. To na mnie nie działa.

- Możliwe, że działa. Pamiętasz, jak Dai zabrał mi jedzenie, a ty oddałeś mi swoje?

- Po prostu nienawidzę marchewki.

- To czemu się czerwienisz? …Kyo? Nie zakrywaj się!

- Dobra, Hara. Teraz to przegiąłeś. Wypad z mojego łóżka i domu.

- Oi, nie bądź taki chłodny. Nic złego nie zrobiłem.

- Możliwe, że twoje teksty mnie irytują.

- Możliwe, że jesteś głupi. Masz ser pleśniowy zamiast mózgu.

- Możliwe, że zaraz popełnię morderstwo.

- Nie zrobisz tego. Musiałbyś mieć na moje miejsce innego basistę~

- Totchi.. Zamknij paszczę i idź w końcu spać.

***

- Toshiya, kurwa!

- …daj mi spać…

- To mnie nie kop. Nie wystarczy, że pozwoliłem ci zostać? Patrz, która godzina.

- Wybacz.

- Tylko tyle?

- A czego więcej chcesz? Przecież przeprosiłem. Mam klęknąć, błagać o wybaczenie, dać buzi? Aua! I za co?

- To ja jestem tym wrednym.

- Tak, to racja. Będę miał przez ciebie siniaki!

- Bardzo możliwe.

- Pf, brutal bez obycia.

- Totchi, nie wkurwiaj mnie.

- No, już, już, Kyo. Nie denerwuj się. Złość piękności szkodzi.

- Już mi nie zaszkodzi.

- Możliwe, że się mylisz.

- Możliwe, że ci nie wierzę.

- Oi, nie jesteś szczery!

- Skąd te pomysł?

- Znam cię tak długo, że wiem kiedy kłamiesz. Zresztą jesteś największym narcyzem jakiego znam.

- Możliwe, że teraz mówiłem prawdę.

- Możliwe, że zaraz zamienisz się w goryla, zaczniesz jeść banany i wejdziesz na najwyższy wieżowiec wraz z porwaną dziewicą.

- Ale Totchi… nie jesteś wcale dziewicą.

- Nie mówiłem o sobie! I skąd wiesz?!

- Toshiya, powiedz mi szczerze. Czy są rzeczy o których nie wiem?

- Tak, i co całe mnóstwo!

- Nie kłam mi tu.

- Wcale nie kłamię. Ta rozmowa nie jest ani trochę inteligentna.

- A czego się spodziewałeś o czwartej nad ranem?

- Racja, po tobie nie można się niczego spodziewać.

- …

- Złaź ze mnie!

- Nic z tego. Nie będziesz mnie co chwila obrażać.

- Ja cię rozczłonkuję!

- Proszę bardzo, zacznij od Stefana.

- Hę? Od kogo?

- …

- TY MU NADAŁEŚ IMIĘ? BUHAHAHAHA

- Poczułem się urażony.

- Możliwe, że mnie to nie obchodzi.

- Możliwe, że mnie wkurwiasz.

- Możliwe, że twój Stefan dźga mnie właśnie w udo. Jak mam to odebrać?

- Odbieraj jak chcesz.

- Czyli mogę założyć, że to ze szczęścia na mój widok?

- Hara, pleciesz bzdury.

- Możliwe, że ja też się cieszę, Kyo.

- Nie wiem, czy zdajesz sobie sprawę ze swojego położenia i z tego, że powinienem być na ciebie przeraźliwie wściekły, a nie potrafię.

- Więc nie próbuj. Proste, łatwe i skuteczne. A właśnie.. nie dysz mi do ucha!

- Więc nie ruszaj nogą.

- Jak babcię kocham… KYO! Nie całuj mnie po szyi! I jak mam to odebrać?

- Możliwe, że cię kocham.

- …

- Totchi?

- Ja ciebie też, Tooru… Ja ciebie też.

The end