Z kamerą wśród D'espairsRay

Nadal nie wierzę w to co napisałam.. Idę kopać sobie grób..

Konkurs na najdłuższy komentarz wygrała Kita. Ciekawe czego sobie zażyczy :D

Czemu mi się wydaje, że piszę coraz krócej?
Tak na marginesie, robię reklamę. Wchodźcie na bloga Tsuu~ 痛 ! Ma świetne opowiadanie o Despach i nie tylko :)
http://libro-sensuum.blogspot.com/

Pairingi: Hizumi x Tsukasa, Zero x Karyu

Ostrzeżenia: wulgaryzmy, niebezpieczny Hizumi

Beta: Kyou Niimura (jak prześle sprawdzone)

- Zabierz ode mnie tą jebaną kamerę! – warknął Hizumi, gdy Karyu po raz kolejny skierował obiektyw na wokalistę. – Tsukasa, weź mu coś powiedz, bo nie ręczę za siebie!

- Hizumi, nie zwracaj na niego uwagi – odparł lider pochylony nad jakimiś papierami. – W końcu przejdzie mu ochota na filmowanie.

Zero, który siedział na parapecie i palił papierosa, pokręcił z politowaniem głową zadając sobie po raz kolejny pytanie, dlaczego żaden dzień z tymi ludźmi nie może być normalny? Codziennie było tak samo: Hizumi wrzeszczał na Karyu, który brał sobie za cel wkurzenie całego zespołu, Tsukasa miał ich wszystkich w poważaniu po paru próbach przywrócenia względnego porządku, a Zero przyglądał się kolegom, rzucał kąśliwe uwagi i robił głupie żarty wraz z gitarzystą perkusiście. Czemu choć raz nie mogło być normalnie?

Dziś wszystko zaczęło się od tego, że Karyu postanowił zabrać na próbę swoją ukochaną kamerę, by uwiecznić zespół na filmie. Już na poczekaniu wnerwił Hizumiego wkraczając do sali i mówiąc do kamery:

- Dziś zajmiemy się obserwacją zwierząt w ich środowisku naturalnym, ich nawykami i życiem. Zobaczymy jak radzą sobie w nieprzyjaznej im dżungli i z walką o ostatnią paczkę papierosów. A udokumentuję to ja Matsumura Yo…

- Przestań pieprzyć głupoty! – krzyknął zły Hizumi ciskając w Karyu swoim mikrofonem.

- Jak widzimy, już na początku najbardziej agresywny osobnik w stadzie chcąc udowodnić swoją pozycję samca alfa, rzuca niebezpiecznymi przedmiotami w moją stronę.

Zero wybuchnął śmiechem na widok Hizumiego, który miał wypisaną na twarzy rządzę mordu. Basistę, w przeciwieństwie do wokalisty, nie wkurzało zachowanie Karyu ani trochę. Ciekawie było patrzeć jak ktoś robi z siebie idiotę.

- Następny osobnik jest cichym zabójcą – powiedział poważnie Yoshitaka kierując kamerę na Michiego. – Potrafi zajść ofiarę niespodziewanie od tyłu i skoczyć na nią.

- Stwierdzasz to na podstawie własnych doświadczeń? – zapytał Tsukasa, który na razie nie wychylał się zza swojego miejsca za biurkiem.

- Ostatni jest lider stada – Karyu zignorował pytanie perkusisty. – Choć Hizumi udaje samca alfa, wcale nim nie jest. Porównałbym go do bezzębnego psa chiuaua, który ujada, ale nie jest niebezpieczny…

- Jesteś martwy Matsumura! – tym razem Hizumi sięgnął po bas Zero i chciał nim rzucić w Karyu, lecz basista powstrzymał go w ostatniej chwili słowami „Zepsujesz – odkupujesz ten sam model. Ale ciekawe jak go dostaniesz jeśli to edycja limitowana”.

- Wracając do lidera – ciągnął dalej gitarzysta. – Chce utrzymać całe stado w ryzach, lecz nigdy mu się to nie udało. Jest bardziej jak matka.

Tsukasa pokręcił z politowaniem głową i popukał się w czoło, dając tym samym do zrozumienia co o tym myśli.

- Kenji! Zrób coś z tym! – wrzasnął Hizumi na lidera.

Niestety to przyniosło odwrotny skutek. Tsukasa złapał wypełnione papiery i wyszedł z sali mówiąc, że idzie poszukać managera.

- Tak, idź sobie. Bezużyteczny lider – prychnął wokalista.

- Matka opuściła stano by uchronić swoje dzieci przed bardzo złym człowiekiem-jaszczurką – powiedział Karyu do kamery.

- Nie sądzę, żeby nasz manager był zadowolony z tego, jak go nazywasz – Zero wstał ze swojego miejsca na parapecie i podszedł do stołu, na którym stała woda, żeby się napić.

- Co nie znaczy, że nie wygląda jak jaszczurka – oświadczył Yoshitaka odkładając kamerę na bok.

- Masz dziwne porównania – stwierdził Hizumi wyciągając się na kanapie.

- Wiem. Ty na przykład przypominasz mi chomika. To przez te policzki.

Wokalista pacnął się ręką w twarz i nic na to nie odpowiedział. Wszyscy lubili Karyu, ale to co czasem mówił powodowało, że niektórzy chcieli go dwa metry pod ziemią.

Gdy Tsukasa w końcu wrócił, zaczęła się próba.

***

- Dobra, chwila przerwy – zarządził lider po godzinie grania.

Hizumi położył się na kanapie, Zero wrócił na swoje zwyczajowe miejsce przy parapecie, Tsukasa utknął nad nowymi papierami, a Karyu włączył kamerę i zaczął znowu filmować.

Po krzykach Hiroshiego, który znalazł się znowu na celu Yoshitaki (sytuacja z początku dop. aut.), Michi postanowił wkroczyć do akcji. Poszedł do składzika, gdzie były trzymane różne graty, wrócił z długą liną.

- Karyu, odłożysz tą kamerę? – spytał miło basista.

- Nie! Mamy wolność myśli, słowa i wyznania! – odparł gitarzysta przyjmując obronną postawę.

- Jak dla mnie możesz nawet wierzyć w Latającego Potwora Spaghetti, ale to nie ma nic wspólnego z filmowaniem.

Skoro nie to nie. Zero ruszył w stronę Karyu i zanim ten się zorientował, leżał związany na ziemi, a Michi trzymał triumfalnie kamerę w rękach.

- Ja wiem, że lubisz mnie wiązać, szczególnie w sypialni, ale nie naruszaj do cholery mojej przestrzeni osobistej! – gitarzysta zaczął się wiercić, próbując uwolnić się z więzów.

- Ostatni członek stada jak zwykle stłamszony przez resztę – podsumował Zero do kamery. – A teraz idę to gdzieś schować.

- Jeszcze się policzymy – warknął Yoshitaka.

- Bardzo mi się podoba pomysł zostawienia tak Karyu choćby do jutra, ale musimy dokończyć próbę – zauważył Tsukasa.

- Nie zabieraj mi tak szybko radości ze spokoju – jęknął Hizumi przekręcając się na kanapie tak, by widzieć gitarzystę.

- Spokojnie, już nie znajdzie kamery – powiedział ucieszony Michi.

Rzeczywiście. Wszyscy byli tak zaabsorbowani Karyu-gąsienicą, że nikt nie zauważył kiedy i gdzie Zero schował to urządzenie.

- Trzymam cię za słowo – rzekł Hizumi i zszedł z kanapy by odwiązać gitarzystę. – Cholera, ten węzeł jest naprawdę mocny! Nie chce puścić.

- Żartujesz sobie ze mnie, tak? – Karyu zaczął teraz panikować.

- Chciałbym, ale nie. Zero, zrób coś z tym. To twoja robota.

Michi westchnął cicho i podszedł do gitarzysty, który w mgnieniu oka został rozwiązany.

- Czasem mnie przerażasz… - powiedział Tsukasa.

- Trzeba umieć to i owo, żeby jakoś z nim żyć – Zero wzruszył ramionami.

Karyu wstał z podłogi i rozmasował obolałe nadgarstki i żebra. Zły na cały świat postanowił, że jeszcze się na nich zemści. Oj taak, zemsta będzie słodka, pomyślał mściwie i już zaczął obmyślać w swojej farbowanej główce plan.

***

Tsukasa zarządził koniec próby, lecz Karyu pod koniec praktycznie utonął w swoich myślach i nawet tego nie zauważył.

- Wielki badaczu zwierząt, idziemy do domu – oznajmił Zero machając dłonią przed oczami gitarzysty.

Yoshitaka spojrzał obrażony na basistę i poszedł pakować swój sprzęt. Nie miał zamiaru odezwać się do Michiego za to co zrobił. Związać? Jego? Jeszcze Zero będzie błagać na kolanach o wybaczenie.

Spakował gitarę do futerału, kable odrzucił gdzieś w kąt, ubrał kurtkę i wyszedł nie mówiąc nawet reszcie „cześć”.

- Coś mi się wydaje, że ten weekend będzie dla ciebie ciężki – Hizumi spojrzał ze współczuciem na Zero.

- Nie sądzę – odparł dość pewny siebie basista. – Nie potrafi się na mnie długo gniewać. Cóż, to ja też będę iść. Na razie!

Gdy Zero wyszedł z sali zamykając za sobą drzwi, Tsukasa wstał w końcu zza perkusji i rozprostował kości. Stanowczo ta próba była zbyt stresująca. Czuł jak mięśnie pleców zaczynają go powoli boleć z tego całego napięcia. Ile by dał za jeden dzień bez stresu.. Bez Zero.. I Karyu.. Ale zaraz, przecież zaczynał się weekend! Już trochę bardziej pocieszony położył się na kanapie na brzuchu. Musiał jeszcze zrobić parę rzeczy przed wyjściem, ale najpierw chciał chwilę odpocząć.

- Hizu, co ty robisz? – spytał, gdy poczuł, jak Hizumi wchodzi na kanapę i sadowi się na jego biodrach.

- Nic – odparł niewinnie Hiroshi i wsunął ręce pod koszulkę gładząc dłońmi gładką skórę.

Tsukasa zamruczał czując jak Hizumi zaczyna powoli masować jego kark. Przyjemne uczucie rozleniwienia ogarnęło jego ciało a sam stał się bardziej śpiący. Zamknął oczy i skupił się na tych dłoniach, które z karku przesunęły się na łopatki a następnie na żebra. Hiroshi pochylił się i zaczął całować Kenjiego po szyi, zabierając jedną rękę i wsuwając ją pod brzuch.

- Tobie ten stres też zaszkodził – zaśmiał się cicho Tsukasa wiedząc, do czego zmierza wokalista.

- Nie mów mi, że nie jest ci przyjemnie – odparł Hiroshi przygryzając lekko zębami płatek ucha.

- Jest i to bardzo..

I gdy kolejne części garderoby zaczęły lądować na podłodze, żadne z nich nie wiedział, że między wzmacniaczami leży kamera schowana przez Zero, która wszystko filmowała…

***

Zero i Karyu wrócili do domu. Obaj byli tak zmęczeni, że ledwie zrzucili wierzchnią odzież i odłożyli futerały w kąt, legli na dywanie przed telewizorem. To był taki rytuał każdego piątkowego popołudnia, tyle że tym razem było wyjątkowo cicho. Nie było głupich żartów Karyu, jego śmiechu, wrzasków Zero ani… innych niezidentyfikowanych dźwięków. Tylko oni i telewizor. Michi na początku myślał, że po godzinie Yoshiemu przejdzie, ale gdy owa godzina minęła, gitarzysta nadal się nie odzywał.

- Karyu…

Żadnej odpowiedzi.

- Karyu.

Nadal nic.

- Karyu!

Tym razem Zero zyskał mordercze spojrzenie ze strony drugiego mężczyzny

- Jak długo masz zamiar być na mnie obrażony? – spytał Michi.

- Tak długo aż mi przejdzie. Chwila, mi nie przejdzie! Tak długo aż mi nie oddasz kamery i nie przeprosisz za związanie mnie!

- Ale ty lubisz być wiązany – w tym miejscu Zero wcale nie mijał się z prawdą. - A o kamerze możesz na razie zapomnieć.

- Więc ty możesz zapomnieć o jakimkolwiek seksie przez miesiąc.

- Nie zrobisz tego – basista skrzywił się na samą myśl o tak długim celibacie.

Tej nocy Zero spał sam na kanapie w salonie.

***

- Masz – Michi rzucił kamerę na łóżko obok Karyu.

- Nie wytrzymałeś nawet dwóch dni – gitarzysta uśmiechnął się złośliwie. – A z resztą jak wszedłeś w niedzielę do studia?

- Pojechałem do Tsukasy i wziąłem od niego klucz – odparł Zero zły na siebie, że tak szybko uległ Yoshiemu.

- Dziękuję – Karyu wstał z łóżka, wziął kamerę i podłączył do zasilania. – Nie miałeś przypadkiem jechać gdzieś dzisiaj z Hizumim?

- Zapomniałem! – Michi złapał szybko kluczyki do mieszkania i pocałował Karyu w policzek. – Będę z powrotem koło 16 – i wybiegł z domu.

Yoshitaka pokręcił z politowaniem głową. Czasem pamięć Zero potrafiła go zadziwić. Sięgnął po laptopa oraz kabel od kamery i włączył obydwa urządzenia. Czas sprawdzić co się nagrało…

***

W poniedziałek Karyu wkroczył na próbę zdecydowanym krokiem i znowu z kamerą w ręku. Hizumi na ten widok złapał się za głowę.

- Jak on znalazł kamerę?

- Też się nad tym zastanawiam – mruknął Zero, który stał przy oknie i palił papierosa.

- W kolejnym odcinku przyjrzymy się życiu przyszłych gwiazd tanich filmów porno – rzekł gitarzysta radośnie do kamery. – Dotrę do każdego najbardziej skrywanego przez nich sekretu, do każdej sprawy, którą..

- Karyu… Nie przebywałeś ostatnio za dużo na słońcu? Bo zaczynasz pieprzyć od rzeczy – powiedział Hiroshi.

- A oto pierwsza gwiazda porno, Yoshida Hiroshi! Tylko on potrafi doprowadzić Tsukasę do takiego stanu, w którym zapomina jak się nazywa.

W tej chwili perkusista zakrztusił się herbatą, którą właśnie pił i Zero musiał go ratować. Karyu usiadł jakby nigdy nic na kanapie, wyciągnął z torby laptopa i włączył go.

- O czym znowu mówisz? – spytał czerwony na twarzy Kenji.

- Sam zobacz – gitarzysta obrócił laptopa tak, żeby każdy mógł widzieć film lecący na ekranie. – Tak na marginesie.. Nie wiedziałem, że masz taką szeroką skalę głosu – powiedział do Tsukasy uśmiechając się lekko.

Wszyscy trzej mężczyźni skierowali swoją uwagę na filmik. Zero, orientując się co to jest, zaśmiał się cicho, Hizumi zbladł a lider zastygł w szoku.

„- Hiroshi.. Szybciej..

- Ale..

- Nie jestem ze szkła.”

- WYŁĄCZ TO – wrzasnął Tsukasa, a Karyu wybuchnął śmiechem i zatrzasnął laptopa. – MASZ TRZY SEKUNDY NA UCIECZKĘ!

- Czemu się tak wnerwiasz? Przynajmniej teraz wiesz, że masz szansę na zostanie aktorem – Zero uśmiechnął się niewinnie i stanął w bezpiecznej odległości od lidera.

I basiście pozostało tylko obserwowanie jak Hizumi i Tsukasa gonią po całej sali Karyu, który wymykał się im jak glista…

Tak, to był kolejny normalny dzień.