Nienawidzę poniedziałków!

Jak zwykle przypominam o komentowaniu. Jako, że narzekaliście ostatnio na rozbudowanie, będę tak wredna i wstawię to ^ ^ Tylko zastanawiam się, gdzie w spisie treści to umieścić... Inspirowane trzema zdjęciami i jednym nazwiskiem.

Reklama!

Chciałam polecić blogi:

Amidamaru

Tsuu~

Kity

Kiry

Reili

Rieen

Pairing: 1. brak   2. brak   3. Tora x Saga   4. Daisuke x Shinya (słabo)

Ostrzeżenia: brak

Gatunek: komedia

1.               Toaleta.

- Ciekawe jak wyremontowali toaletę – zastanawiał się Hizumi, gdy on i pozostała trójka muzyków z zespołu weszła do studia nagrań.

Kilka dni temu coś stało się z rurami i po prostu… wybuchły. Tak o, same z siebie, dlatego łazienka wymagała remontu, bo nie nadawała się do użytku. Została więc wezwana ekipa remontowa, która miała za zadanie przywrócić ją do stanu względnej używalności i wczoraj dopiero skończyli pracę.

- Wow – wyrwało się Zero, gdy tylko zobaczył, co faceci od remontu zrobili. Kompletnie ją odnowili! Nowe płytki, kafelki, wyposażenie…

- Ej, czemu jeden pisuar jest wyżej od pozostałych? – zapytał Karyu, przyglądając się pomieszczeniu.

- Kazałem robotnikom go podwyższyć specjalnie dla ciebie – odparł Tsukasa, uśmiechając się złośliwie.

- Jestem wyższy od ciebie tylko o 12 centymetrów, nie przesadziłeś trochę? – warknął gitarzysta.

Hizumi w tym czasie przyjrzał się uważnie pisuarom i dostrzegł, że każdy jest podpisany, a ten, który teoretycznie należy do niego, jest niżej o jakieś dwa centymetry od dwóch pozostałych!

- Tsukasa… Nie mów mi, że obniżyli to na twoją prośbę…

- Tak, a co?

- Jestem praktycznie twojego wzrostu!

- Przynajmniej będzie ci łatwiej, powinieneś być mi wdzięczny -  powiedział Tsukasa i zwrócił się do Karyu: - Nie, nie przesadziłem. Nigdy nie potrafisz trafić do…

W tym momencie wokalista i gitarzysta złapali lidera za ramiona i pociągnęli do kabiny. Kenji stanowczo przesadził i rozsierdził tym samym dwóch muzyków.

- Ej, co wy chcecie zrobić?! Nie! NIEEEE!

Karyu wepchnął głowę Tsukasy do kibla podczas, gdy Hizumi trzymał perkusistę by się nie wyrwał, i spuścili wodę. Gitarzysta przytrzymał trochę lidera i puścił go w końcu.

- Nienawidzę was! - wysyczał Tsu, biorąc od śmiejącego się Zero kilka papierowych ręczników.

- Trzeba było ze mną nie zadzierać – odparł zły Karyu i wyszedł z łazienki w towarzystwie równie złego Hizumiego.

- Nienawidzę poniedziałków… - jęknął lider.

2.               Suzuki.

Akira szedł wzdłuż samochodów i przyglądał się im dokładnie. Jakiś miesiąc temu skasował przypadkiem swoje ukochane autko i nie miał czym jeździć, dlatego właśnie teraz znajdował się w salonie samochodowym szukając odpowiedniego następcy. Podszedł do niego młody mężczyzna z plakietką na marynarce, zapewne sprzedawca. Miał dość krzykliwy czerwony krawat w żółte kropki i zieloną koszulę, czym przypominał Reicie jednego z amerykańskich aktorów w latach 80-tych i 90-tych.

- Witam, jestem Hayata – przedstawił się i wyciągnął dłoń do Akiry. – W czym mogę pomóc?

- Suzuki – Reita potrząsnął dłoń mężczyzny. – Szukam…

- Och, Suzuki stoją tam dalej.

- Nie, to moje nazwisko – zaśmiał się Akira. – Szukam dobrej Toyoty albo Hondy.

- Polecam Toyotę Prius Plug-in. To hybryda z dodatkową baterią i wtyczką do gniazdka 230 V. A jeśli chodzi o Hondę, to model CR-Z, który również posiada napęd hybrydowy oraz ma niskie spalanie.

Reita przyjrzał się obu samochodom, które pokazał mu mężczyzna i zaczął się zastanawiać. Na cenę nie zwracał zbytnio uwagi, bo mógł sobie pozwolić na zakup nawet obydwu aut, ale co by z nimi zrobił? Potrzebował tylko jednego.

- Hayata, pomogłeś już panu wybrać coś konkretnego? – spytał mężczyzna, który stanął obok nich. W przeciwieństwie do młodego sprzedawcy, był ubrany bardzo gustownie w drogi garnitur, a zawieszka na szyi mówiła, że jest tu dyrektorem.

- Jeszcze się waham – odparł Akira.

- Pan Toyota szuka dobrej Hondy, panie Aizawa – odparł Hayata. – Zaproponowałem mu Hondę CR-Z.

- Dobry wybór, dobry wybór – pokiwał głową dyrektor.

- SU-ZU-KI – poprawił sprzedawcę po raz drugi Akira. Powoli zaczął działać mu na nerwy i Reita zastanawiał się, czy przypadkiem nie robi tego specjalnie.

- Och, przepraszam. Pan Toyota pytał o dobre Suzuki, ale chyba mamy z tej marki tylko jeden model.

- MAM NA NAZWISKO SUZUKI – zezłościł się na dobre Akira.

- Bardzo przepraszam panie Honda! – sprzedawca zestresował się lekko i ukłonił nisko w przeprosinach.

Reita odwrócił się na pięcie i poszedł do wyjścia. Niepotrzebny był już mu samochód.

- Nienawidzę poniedziałków… - mruknął do siebie.

- Spłoszyłeś kolejnego klienta matole! – usłyszał jeszcze za sobą, jak dyrektor strofuje podwładnego.

3.               Yaoi

Saga siedział przy stole i zawzięcie walił już od godziny w klawisze biednej, bezbronnej klawiatury. Tora obserwował basistę zza ciemnych okularów i czekał aż mężczyzna zauważy, że nie jest sam. Nie chciał zaglądać Sadze przez ramię, bo uważał, że to jest niegrzeczne i każdemu należy się chwila prywatności, ale nie mógł zaprzeczyć, że nie ciekawiło go co takiego robi basista przy laptopie. Tora zdążył wypić już dwie herbaty, kawę, wypalić z 5 papierosów, a basista pisał.

- Saga, kiedy wreszcie skończysz? – gitarzysta już nie wytrzymał i się w końcu odezwał.

- Już, tylko dopiszę ostatnie parę wyrazów – odparł basista.

I rzeczywiście, nie minęło nawet 5 minut, a nieznośny dźwięk uderzania palców o klawiaturę ustał i Saga spojrzał na mężczyznę siedzącego obok niego z nikłym uśmiechem.

- O nie, Sagachi, znam ten uśmiech. Cokolwiek planujesz, nie wciągniesz mnie w to – zastrzegł Tora.

- Torashi, nie ma z tobą zabawy – Saga wydął usta i spojrzał na ekran laptopa. – Przeczytać ci coś?

Tora westchnął cicho, ściągnął z nosa okulary i pokiwał głową. Pewnie będzie tego żałował; Saga zawsze miewał dziwne pomysły. Wziął do ręki kubek z herbatą i zaczął pić ją powoli.

- „Tora westchnął przeciągle, czując jak silna, męska dłoń zacisnęła się na jego kroczu i zaczęła je powoli masować. Po chwili wilgotne wargi odnalazły jego usta i złożyły długi, namiętny pocałunek. Tora popchnął Sagę na ścianę i…”

Gitarzysta zakrztusił się herbatą i zaczął kaszleć. Był przygotowany praktycznie na wszystko, ale tego się nie spodziewał po basiście.

- Napisałeś opowiadanie? W dodatku o nas? – spytał z niedowierzaniem.

- Nie byle jakie opowiadanie. Yaoi! – wyszczerzył się Saga w uśmiechu, ukazując całe swoje uzębienie.

- Nie wiedziałem, że masz o mnie takie fantazje…

- A myślisz, że czemu udawałem wczoraj pijanego i dałem ci się przelecieć?

- Sądziłem, że nie będziesz pamiętał… - odparł Tora nie patrząc na Sagę, który wstał z krzesła i podszedł do niego.

- Co powiesz na powtórkę, Torashi? – spytał basista, kładąc dłonie na ramionach mężczyzny i pochylając się nad nim.

- Chętnie – oczy Tory błysnęły niebezpiecznie i pocałował Sagę, pod którym ugięły się kolana od nadmiaru emocji i opadł całym ciężarem na gitarzystę.

- Ej, chłopaki! Dzisiaj poniedziałek, mamy sesję zdjęciową – Nao wpadł do pokoju, a mężczyźni momentalnie odkleili się od siebie udając, że wszystko jest w normie.

- Nienawidzę twojego wyczucia czasu… - Tora rzucił mordercze spojrzenie liderowi, który wziął Sagę za rękę i pociągnął za sobą.

4.               Pies.

   

- Jesteś taki słodki! – zachwycał się Kyo, targając futerko małego psa. – Gdybym mógł, zabrałbym cię ze sobą!

Czwórka muzyków spojrzała sceptycznie na wokalistę, a później na siebie nawzajem. Zazwyczaj zły i straszny Kyo, który nienawidził słowa „słodki”, mięknął na widok zwykłego psa!

- Czuję się nieswojo – odezwał się pierwszy Daisuke.

- Nie tylko ty… - odparł Kaoru.

- Księże Toshiyo, myśli ksiądz, że to opętanie? (nawiązanie do stroju scenicznego Tota z czasów vk; był przebrany za księdza na jednym koncercie dop. aut.) – spytał Shinya ze sztucznym strachem w głosie.

- Nie wiem… Podejrzewam, że nad ciałem Kyo przejęło kontrolę jego poprzednie wcielenie. Nawet egzorcyzmy tu nic nie pomogą.

- Ja was słyszę – warknął wokalista. – Myślicie, że jesteście zabawni?

- Słodki Kyo w słodkim świecie, zachowuje się jak dziecię~ - zanucił Die, nie zauważając, że wokalista odszedł od psa i podszedł do niego. Poczuł to dopiero, gdy został kopnięty mocno w krocze. – KYO!

Kyo patrzył bez emocji jak gitarzysta zgina się w pół z wymalowanym na twarzy bolesnym grymasem. Kucnął przed nim i podparł się rękoma o ziemię, żeby się nie przewrócić.

- Ja się z ciebie nie śmiałem, gdy odkryłem, że w sekrecie piszesz pamiętnik, w którym…

- Obiecałeś nikomu nie mówić!

- … opisujesz wszystkie swoje fantazje seksualne poczynając od Shinyi w bitej śmietanie, a kończąc na Shinyi w podwiązkach i kocich uszkach.

- KYO!!

Wokalista uśmiechnął się groźnie, a perkusista otworzył szeroko oczy ze zdziwienia.

- Nadal uważasz, że jestem słodki?

- Jesteś wcieleniem diabła… - rzekł Daisuke i wyprostował się. – Shin-chan…

- To i tak lepiej – usatysfakcjonowany Kyo wstał na nogi i spojrzał na Shinyę. – W sumie sam się zastanawiam jak byś wyglądał w kocich uszkach – mrugnął do niego i podszedł znowu do psa.

- ShinShin… - Daisuke rzucił perkusiście błagalne spojrzenie.

- Na bitą śmietanę się nie zgadzam.

- A na uszka?

- Jeśli sam je kupisz…

- Aua, ta cholera mnie ugryzła! – przerwał im krzyk wokalisty. – Najpierw prawie przejechał mnie samochód, potem Toshiya zalał mi spodnie a teraz ugryzł mnie cholerny pies! Nienawidzę poniedziałków!!!